ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

Πολλές τέχνες σε μία!

Ξεκίνησα να παρουσιάσω ένα δύο έργα μου όμως νομίζω οτι θα σας ενδιέφεραν μερικά πράγματα για την Τέχνη που δυστυχώς χάνεται. Έτσι αποφάσισα να τα παρουσιάσω σε αυτήν την ανάρτηση.

Εδώ οφείλω πρώτα πρώτα να ευχαριστήσω την δασκάλα μου κ.Αθηνά Μακρή-Χαρατσή που με την υπομονή και επιμονή της όπως και την υπευθυνότητά της, μου έμαθε πολλά πράγματα και με βοήθησε να φτιάξω αυτά τα έργα που με χαρά τα παρουσιάζω.

Το “βυζαντινό” κατ' αρχάς, έχει εξώφυλλα από ξύλο καλυμμένα με δέρμα.

Για να φτιάξω αυτά τα εξώφυλλα γύρισα μερικά εργαστήρια συναδέλφων. Χρησιμοποιώντας εργαλείο ξυλογλυπτικής έκανα την εγκοπή γύρω γύρω, η οποία χρησιμεύει στο να ανοίγουμε το βιβλίο πιο εύκολα. Επίσης χρησιμοποίησα λεπτό τρυπάνι (σπάζοντας μερικά) για να ανοίξω τρύπες να περάσει το νήμα που έραψα την ράχη του βιβλίου. Αυτά τα βιβλία ήταν ογκώδη και βαριά και τα τοποθετούσαν στη βιβλιοθήκη όχι όρθια όπως εμείς αλλά οριζόντια. Τα κεφαλάρια είναι κεντημένα στο χέρι και ογκώδη γιατί χρησιμεύουν να πιάνουμε το βιβλίο με τα δυο χέρια και να το τραβάμε. Με αυτή την τεχνική δένανε και πολύ μεγαλύτερα βιβλία.

Το δέρμα όταν το αγοράζουμε είναι χοντρό και φυσικά δεν μπορεί να εφαρμόσει τέλεια, γι αυτό χρησιμοποιώντας ένα είδος φαλτσέτας το ξύνουμε σιγά σιγά και το κάνουμε λεπτό, με προσοχή γιατί αν τρυπήσει πάει χαμένο.

Η διακόσμηση έγινε με πυρογράφο και χρώμα ακουαρέλλας και στη μέση του εξωφύλλου έγραψα το μονόγραμμά μου.

Το μαύρο δερματόδετο είναι ένα βιβλίο του Μιχάλη Ράπτη, γνωστός ως Pablo, ο οποίος είχε έρθει στην πόλη μας. Έχει ιδιόχειρη αφιέρωση στον άντρα μου, γιαυτό και το διάλεξα απ΄ τα βιβλία μας και το έδεσα. Τα εξώφυλλα αυτού του βιβλίου είναι περαστά. Δηλαδή δεν γίνονται χωριστά και μετά να περαστούν στο βιβλίο, αλλά ράβονται μαζί με τα φύλλα. Έτσι αν κάνεις καμιά κακοτεχνία στη διακόσμηση δεν μπορείς να κάνεις άλλο εξώφυλλο. Η διακόσμηση στην καλλιτεχνική βιβλιοδεσία γίνεται βέβαια ανάλογα με το θέμα του βιβλίου.

Σ' αυτό το βιβλίο έκανα και περιποίηση ακμών η οποία γίνεται ως εξής. Αφού ξακρίσουμε τα φύλλα του βιβλίου, και όπως είναι στην μέγγενη, τα γυαλοχαρτάρουμε ώσπου να γίνει η επιφάνεια λεία. Μετά το έκανα πιτσιλιστό με κόκκινη και χρυσή μπογιά, με τον εξής τρόπο. Βουτούσα μια οδοντόβουρτσα στη μπογιά και ξύνοντας τη βούρτσα, αυτή πιτσιλούσε τη μπογιά πάνω στις άκρες του βιβλίου. Αυτό φυσικά καλύπτοντας τα δερμάτινα εξώφυλλα για να μην λερωθούν.

Μία άγνωστη εφαρμογή της ίδια τέχνης, είναι η κατασκευή κουτιού.

Κατασκευάζεται ανάλογα με τις ανάγκες που θέλει να καλύψει, και η κατασκευή αρχίζει πάντα από μέσα, προς τα έξω.

Στο δικό μου κουτί, που είναι για να φυλάγω μερικά πολύτιμα ενθυμήματά μου, έκανα πρώτα το συρτάρι με χώρισμα στη μέση, και το κατασκεύασα, έτσι ώστε να χωράει θήκη για CD μερικά slights. Μετά αφού το μέτρησα, έφτιαξα το εξωτερικό.

Στο επάνω μέρος έχω χώρο για φωτογραφίες μέχρι μέγεθος Α4, γράμματα και ραβασάκια (στην εποχή του διαδικτύου;) και δίπλα χώρο για μολύβια, χαρτοκόπτη και σελιδοδείκτες. Χρησιμοποίησα μονόχρωμα υφάσματα βιβλιοδεσίας και χαρτί (μαρμαρόκολλα) που χρησιμοποιείται για το εσωτερικό των εξώφυλλων, άλλες φορές χειροποίητο εξ ολοκλήρου και σίγουρα με βάψιμο με ειδική τεχνική (άλλη τέχνη και αυτή).

Το δεύτερο κουτί είναι το πολυτιμότερο για μένα δώρο που μου κάνανε. Στην μικρή πόλη που μένω δεν εύρησκα χρώματα για επιχρωμάτωση ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Έτσι παρήγγειλα στην δασκάλα μου να μου φέρει απ΄ την Αθήνα. Και εκείνη μου έφτιαξε και αυτό το κουτί για να τα βάζω.

Ήταν πολύ όμορφη έκπληξη που μόνο αυτός που ξέρει πόση δουλειά χρειάζεται να γίνει αυτό το κουτί, το καταλαβαίνει. Είναι κουτί μόνο για αυτά τα μπουκαλάκια, το καθένα στη θέση του. Στό καπάκι έχει φυσικό ξύλο που το μάζεψε απ' τη θάλασσα και δένει με δερμάτινο κορδόνι.

Γεια σας και ελπίζω, να μην σας κούρασα.