Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

ΨΗΦΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ

Ένα σύντομο ταξίδι, και μια επίσκεψη στο σπίτι της φίλης που μας περίμενε. Συναδέλφισα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και η γνωριμία μας μέσα από τα συνέδρια του κλάδου. Φίλη που την βλέπουμε τόσο σπάνια, και όμως όταν πέτυχε η κορούλα μας στο ΤΕΙ Ιωαννίνων και όπως όλοι οι γονείς ήμασταν πελαγωμένοι, η φίλη μας μας περίμενε με το κλειδί του σπιτιού της στο χέρι. Με το ελεύθερο να μείνουμε εκεί ώσπου να τακτοποιηθεί η κόρη μας. Τώρα μας περίμενε στο όμορφο χωριό της όπου φροντίζει την μητέρα της με γεροντική άνοια. Μια γλυκιά γριούλα που ρωτάει συνέχεια “ποια είσαι συ”, και μετά από 2 λεπτά τα ίδια “ποια είσαι εσύ”. Έφυγα με μόνιμο το ερώτημα: Τι σκέφτεται η ηλικιωμένη γυναίκα ξαπλωμένη στο νοσταλγικό κρεβάτι; Ποιες εικόνες απ την πολυτάραχη ζωή της γενιάς της σβήνονται σιγά σιγά, ίσως και για πάντα; κανείς δεν θα το μάθει……
Δεν γράφω τίποτα άλλο, απολαύστε φωτογραφίες!

Μόλις μπήκα στην αυλή είδα αυτό το ζεστό κάθισμα, ο κορμός του δέντρου, σκεπασμένος με το εργόχειρο το φτιαγμένο από περισσεύματα μαλλιών. .

Μπαίνω παρείσακτη στο δωμάτιο της γιαγιάς και φωτογραφίζω τρέμοντας από συγκίνηση, θαυμασμό και ενοχή.

Βγαίνοντας απ το σπιτάκι στο βάθος της αυλής, αντικρίζω το χώρο όπου ακόμα “και η βασίλισσα της Αγγλίας θα πήγαινε μόνη της”

Οι φωτογραφίες στην κρεβατοκάμαρα είναι πολύ προσεκτικά τραβηγμένες, και δεν αποδίδουν την ατμόσφαιρα που επικρατεί με το πανέμορφο σιδερένιο κρεβάτι και την περίτεχνη καρυδένια ντουλάπα που είναι προίκα της κ. Ανδρονίκης, της παλιές φωτογραφίες απ τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της και τα τιμητικά διπλώματα, τα δικά της και του άντρα της. Δεν ήθελα να την ταράξω με την παρουσία μου και το φλας… Λίγα να βλέπετε και πολλά να φαντάζεστε.

8 σχόλια:

  1. H ομορφια...Μου εφτιαξε τη διαθεση..!!
    Η ομορφια, η παστρα..
    Η αγαπη γι αυτο που κανεις, για οτι εισαι...
    Οχι η πολυτελεια...
    Η απλη νοικοκυρεμενη αυλη..Τα χρωματα..
    Γιαννιωτισσα, σου λενε...Κατι ξερουνε..!!
    Κι απο ψυχη...Να ταιριαζει..!!
    Το καθηκον,χωρις την βαρυγκωμια..!!
    "Τιμα τον Πατερα σου και την μητερα σου.."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα είναι που δεν πρόκειται να το πετάξω ποτέ, χαχα μονολογώ.
    Αγαπητή Αγριάδα
    Ο ασβέστης μοσχοβόλισε ως εδώ, η αγάπη διάχυτη και η ιστορία της γιαγιάς Ανδρονίκης αφημένη στο πεζούλι, στα σκαλάκια, στη σκαλιστή ντουλάπα, στα διπλώματα, στην πάντα του τοίχου.
    Τρυφερή ανάρτηση γεμάτη ιστορία ζωής μιας άλλης εποχής.
    Τυχερή η γιαγιά που βρίσκεται στο χώρο της τυλιγμένη σεβασμό και αγάπη.

    Η πρώτη αυθόρμητη φράση μου αναφέρεται στο ίδιο σιδερένιο κρεβάτι που βρίσκεται στην αποθήκη και ο πατέρας όλο με ρωτά:
    "-Αυτό το θες;
    -ναι,
    -τι να το κάνεις
    -το θέλω για ενθύμιο, άστο να υπάρχει"

    Χαίρομαι τα ιδιαίτερα θέματα που ανεβάζεις.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρεθηκες στο στοιχειο σου,ε;:)Και στο δικό μου βεβαιως!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σας φίλοι μου, Μαχαίρη, θαλασσένια και Βασίλη. Χαίρομαι που νιώσατε ότι και εγώ. Είμαστε σε ένα χωριό της Πρέβεζας, αποφεύγω να βάλω προσωπικά δεδομένα, πόσο μάλλον που δεν μπορώ να ρωτήσω την κ.Ανδρονίκη. Το κρεβάτι Θαλασσενια, μου θυμισε και μένα το κρεβάτι των γονιών μου, μπορεί θαυμάσια να σταθεί και σε ένα σύγχρονο σπίτι, αξιοποίησέ το...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλότυχοι οι Ανθρωποι, που
    τα στερνά της ζωής τους,
    τα περνούν σαυτό το όμορφο
    περιβάλλον,όπως η Κυρία
    Ανδρονίκη.
    Οι κορνίζες στους τοίχους,τι
    περιέχουν?δεν διακρίνονται
    λεπτομέρειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Frezia όμορφο το περιβάλλον, αλλά μόνο για καλοκαίρι. Οπως βλέπεις η τουαλέτα απέχει απ το σπίτι, και τα σπίτια σ αυτό το χωριό απέχουν 200 μετρα το ενα απο το αλλο. Τον άλλο μήνα θα μεταφερθούν στα Γιάννενα για να περάσουν τον χειμώνα ζεστά και άνετα. Οι κορνίζες ειναι τιμητικά διπλώματα για τη συμετοχή στην Εθνική Αντίσταση και διαφορες φωτογραφιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στην απλή ζωή και στους απλούς ανθρώπους, υπάρχει και η αισθητική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου Χάνη! Βέβαια η απλή ζωή, δεν ξέρω πως την εννοείς, αλλά δεν είναι πάντα άνετη. Το θέμα είναι να βρούμε ισορροπία, όπως σε όλα άλλωστε... Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή