Αγώνας επιβίωσης

Ε π ι β ί ω σ η

Κάθε άνοιξη στην αυλή μας, μέσα σε στοίβες από κλαδιά ή κάτω από κορμούς δέντρων, οι γάτες βρίσκουν καταφύγιο και γεννάνε τα μωρά τους. Έτσι γεννιούνται πέντε - έξη γατάκια, που με την φροντίδα μας μεγαλώνουν, και το Φθινόπωρο που εμείς φεύγουμε είναι σε θέση να επιβιώσουν μόνα τους. Είναι μεγάλα πια, και εκτός από έντομα κυνηγάνε και πουλάκια και ποντικάκια. Την επόμενη άνοιξη μας περιμένουν όσα δεν καταφεύγουν σε άλλες αυλές, γιατί αφήνουμε πάντα και μπόλικη τροφή στο γείτονα που έρχεται κάθε μέρα, και έχει και εκείνος μεγάλη αγάπη για τα ζωάκια. Φέτος, το πιο άσχημο γατάκι, είναι και το πιο πιστό, και δεν φεύγει καθόλου από κοντά μας. Το λέμε “ποντικάκι” λόγω του χρώματός του.

Σήμερα λοιπόν, βλέπω το “ποντικάκι” μας, δηλαδή το ασχημούλι γατάκι μας αφοσιωμένο στα σέσκουλα.

Δεν πίστεψα βέβαια ότι λιμπίστηκε τα σέσκουλα, κάτι τρέχει εδώ σκέφτηκα, και τρέχω να πάρω τη φωτογραφική μηχανή.

Και πραγματικά βλέπω να πετάγεται κάτι και να κρύβεται κάτω από μια πέτρα.

Και το “ποντικάκι” μας από πίσω. Ηταν ένα μικρούτσικο αληθινό ποντικάκι!



Το σωματάκι του περίπου τέσσερις πόντους, και το χρώμα του ίδιο σαν το γατί μας! Άρχισε λοιπόν ένα “παιχνίδι” ζωής και θανάτου.

Για καμιά ώρα, το έπιανε και το άφηνε.

Αυτό κρυβόταν κάτω απ τις πέτρες, και μόλις έκανε να βγει άρχιζε το κυνηγητό. Έβγαλα πάνω από ογδόντα φωτογραφίες (Άγια ψηφιακή) και επέλεξα μερικές να σας δείξω. Το δικό μας “ποντικάκι” χορτάτο γιατί είχε φάει ένα σωρό κροκέτες, παρ' όλη την υπομονή του, δεν κατάφερε να ελέγξει το παιχνίδι. Έτσι το μικρούτσικο την κοπάνησε και μπήκε κάτω από μια τεράστια πέτρα χωρίς να γίνει αντιληπτό. Εγώ όμως περίμενα και κατάφερα να το φωτογραφίσω και μόνο του. Μάλλον με πήρε χαμπάρι και πόζαρε αυτάρεσκα ενώ το γατάκι ξεχάστηκε και άραξε στον ήλιο.

Το ποντικάκι πόζαρε, εγώ έβγαζα φωτογραφίες, και ο γάτος που μας είχε ξεμείνει απ την περσινή γενιά χαϊδευόταν στα πόδια μου.

Κάτι κατάφερα παρ όλο που το χρώμα και το μέγεθος, δεν βοηθούσαν. Είχε μέγεθος ενός φύλλου ελιάς και δύσκολα ξεχώριζε. Τώρα παρακαλάω να τους ξεγελάει και να μην το πιάσουν ποτέ οι γατούληδες.

Μια φωτογραφία απ τα παλιά

Η συμβολή μου στο καινούριο μπλογκ
"ΚΟΛΙΝΔΡΙΝΑ ΜΑΣΛΑΤΙΑ"
(όποιος ξέρει ας το αντιγράψει και εκεί)

Μια φωτογραφία της δεκαετίας του 1930।

Είναι η ποδοσφαιρική ομάδα, ΔΙΑΣ Κολινδρού, με τον μπαμπά μου “πρόεδρο” ή “προπονητή”... πάντως παίκτης δεν ήταν αφού είναι ο μόνος που εικονίζεται με κουστούμι। Αξίζει να προσέξουμε ότι μερικοί ποδοσφαιριστές φοράνε φιλέ στα μαλλιά για να μην χαλάει η κόμμωση απ' τον αέρα! Στον Κολινδρό, όταν κάποιος ήταν αχτένιστος και τα μαλλιά του πετούσαν λέγαμε “Χτινίς λίγου, είσι σαν αρίτσιους”

Και να ευχαριστήσουμε την γιαγιά Ειρήνη Βουδριά που βοήθησε στα ονόματα, καθώς και την Frezia που έκανε τον κόπο να την βρει και να συνομιλήσει μαζί της। Οποιος αναγνωρίσει με τη βοήθεια ίσως κάποιου ηλικιωμένου και τα άλλα πρόσωπα, θα τα συμπηρώσουμε στην ανάρτηση।



1) Δημήτριος Κυριακού, Πρόεδρος της ομάδας
2) Βασίλειος Λατινόπουλος, Τερματοφύλακας
3) Αγνωστος
4) Παναγιώτης Κουκουβίτης
5) Κυριάκος Δούλιας
6) Θωμάς Πολυζόπουλος
7) Αχιλλέας Κομψελίδης
8) Αθανάσιος Τσερβέγκος
9) Λασκαρίδης
10) Αγνωστος
11) θεοδοσίου
12) Αγνωστος
και στο έδαφος Αγνωστος

Επίσης θα ήθελα να θυμηθούμε όλοι την θεία μου κ।Σταυρούλα Κομψελίδου στο σαλόνι της οποίας υπήρχε πάντοτε αυτή η φωτογραφία। Ολοι όσοι είναι πάνω από μια ηλικία την είχαν δασκάλα και θα την θυμούνται σίγουρα.

Οι 4 εποχές

Οι 4 εποχές

Για τις εξαιρετικές δασκάλες,
και τα τυχερά παιδιά

ενός Μοντεσσοριανού Παιδικού σταθμού!

Ασχολήθηκα καναδυό μήνες, για να υλοποιήσω την ιδέα της κόρης μου και της φίλης της που δουλεύουν εκεί, είχα και σπασμένο πόδι. Χρησιμοποίησα διάφορα υλικά που πάντα υπάρχουν στο σπίτι. Καλά, μαχαιροπίρουνα για κάθε φαγητό, δεν θα βρείτε στο σπίτι μας, αλλά από χαρτόνια, χαρτιά, υφάσματα, κορδέλες, δαντέλες, χάντρες, μπογιές, εργαλεία,... και ότι άλλο βάλει ο νους σας, έχουμε σε μεγάλη ποικιλία.

Τώρα θα με ρωτήσετε, τι είναι η μοντεσσοριανή εκπαίδευση. Δεν μπορώ να σας πω πολλά, αλλά ξέρω ότι τα παιδάκια των 3, 4, 5 χρονών, με χαρά ετοιμάζουν το τραπέζι, σερβίρονται, τρώνε, όλα τα κάνουν μόνα τους. Ποτέ κανείς δεν τους υψώνει τη φωνή, κάνουν πολλά πράγματα εθελοντικά. Καλλιεργούν λουλούδια και κάνουν μόνα τους σαπουνόνερο για να ψεκάσουν τις ψείρες της τριανταφυλλιάς. Μέσα απ το παιχνίδι έρχονται σε επαφή με τα μαθηματικά, τη γεωγραφία, τη γλώσσα τους. Ίσως με διορθώσουν ή με συμπληρώσουν οι δασκάλες τους, οπότε θα σας πω περισσότερα.