Σύντομες μαγειρικές διαδρομές 4 - Ταραμοσαλάτα

     Κάποτε είχα αρχίσει να σας γράφω συνταγές για φαγάκια που θέλουν ελάχιστο χρόνο. Ήταν μια προσφορά για τους νέους κυρίως με τα σύγχρονα ωράρια εργασίας. Που ξυπνάνε στις 10, φεύγουν για τη δουλειά και γυρνάνε στο σπίτι μετά τις 8, αφού έχουν να αντιμετωπίσουν και τις μεγάλες αποστάσεις των μεγαλουπόλεων. Αντε τώρα να κάθονται να μαγειρεύουν, παραγγέλνουν μια πίτσα ή ένα γύρο, ακόμα και μακαρονάδα και πιάνουν το λαπ τοπ.
Ομως όλοι θέλουν να δοκιμάζουν και καινούριες γεύσεις και κυρίως κάτι να κάνουν μόνοι τους. Σκέφτηκα λοιπόν να παρουσιάσω την ταραμοσαλάτα που φτιάχνω αφού σας περιγράψω πως την έκανε ο μπαμπάς μου για να δείτε πόσο πιο απλό είναι τώρα.
Λοιπόν το μόνο που έκανε ο μπαμπάς μου στην κουζίνα ήταν η ταραμοσαλάτα, μια διαδικασία που κρατούσε ολόκληρο πρωινό Κυριακής, μια που ήταν η μόνη ημέρα που δεν δούλευε. Έβραζε πρώτα τις πατάτες, και αφού κρύωναν, τις καθάριζε και τις πατούσε με το πιρούνι να γίνουν σαν πουρές. Μετά σε ένα σκεύος έβαζε τον ταραμά και με την ανάποδη ενός κουταλιού, τον πατούσε να σπάσουν τα αυγουλάκια. Σιγά σιγά πρόσθετε  το λεμόνι και συνέχιζε να δουλεύει προσθέτοντας την πατάτα και το λάδι. Αυτό συνεχιζόταν για ώρες, αφού τα μόνο εργαλεία του είχε στη διάθεσή του, ήταν ένα κουτάλι και ένα πιρούνι. Στο τέλος έβαζε την ταραμοσαλάτα σε μια πιατέλα και την στόλιζε με ελιές.

Πάρτε τώρα το μίξερ χειρός και το σκεύος όπου ετοιμάζετε το κέικ. Θα χρειαστείτε και τα εξής υλικά:
150 γραμμάρια ταραμά
3 λεμόνια
1 φάκελο νιφάδες πατάτες για έτοιμο πουρέ
1 ποτήρι ηλιέλαιο
λίγο άνηθο ή οτι άλλο βότανο σας αρέσει (εγώ έβαλα μάραθο και μαντζουράνα)
1/2 λίτρο νερό

Ζεσταίνουμε το νερό και προσθέτουμε τις νυφάδες πατάτας, θα γίνει πολύ σφιχτό, αλλά δεν πειράζει γιατί θα μπουν και το λεμόνι και το λάδι.
Χτυπάμε τον ταραμά προσθέτοντας λίγο λίγο τον χυμό των λεμονιών,  μετά εναλλάξ το λάδι και τον πουρέ, και στο τέλος τα βότανα. 
Αφήνουμε να κρυώσει και το βάζουμε στο ψυγείο, μέχρι την άλλη ημέρα θα έχει και την σωστή πυκνότητα.

Αυτό ήταν, Καλή σας όρεξη, που και να μην έχετε θα σας ανοίξει, μόλις δοκιμάσετε.

Κουρελού

Κ ο υ ρ ε λ ο ύ δ ε ς   μ ε   ά π ο ψ η !

Όταν χρειαστείτε ένα μικρό χαλάκι, σκεφτείτε πολύ πριν τρέξετε στο κοντινότερο πολυκατάστημα για να αγοράσετε ένα χειροποίητο περσικό. Υπάρχει μια λύση που θα σας δώσει απέραντη ικανοποίηση, ένα χαλάκι φτιαγμένο με τα χέρια σας, και με υλικά άχρηστα μεν, που λυπάστε να τα πετάξετε δε.
Μιλάμε δια παράδοση, για ανακύκλωση, για προστασία του περιβάλλοντος, για αυτάρκεια, για οικιακή οικονομία. Παράδοση γιατί αυτές οι τεχνικές περνάνε από γενιά σε γενιά. Ανακύκλωση γιατί εδώ χρησιμοποίησα τρία φθαρμένα σεντόνια και ένα καλάθι υπολείμματα άλλων υφασμάτων. Προστασία του περιβάλλοντος γιατί δεν χρειάστηκε να δαπανηθεί ενέργεια για την παραγωγή, ούτε να ξοδευτούν πρώτες ύλες. Αυτάρκεια αφού τα υλικά ήταν δικά μου. Οικιακή οικονομία αφού δεν ξόδεψα ούτε λεπτό. Και μην μιλήσετε για θέσεις εργασίας που καταργούνται, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ποια σκλαβωμένα χεράκια δημιουργούν τα χειροποίητα χαλιά για τα οποία καμαρώνουμε και τα πατάμε χωρίς σκέψη... 

Το πρώτο λοιπόν που δείχνω στις φωτογραφίες είναι ακριβώς στα μέτρα του τζακιού και θα το στρώσω όταν σταματήσουμε να το ανάβουμε. Θα μεταμορφωθεί έτσι σε ένα χαμηλό καναπεδάκι για να καθόμαστε

Το δεύτερο θα στρωθεί μπροστά στο τζάκι

Χρειάστηκε να πλέξω 120 περίπου μικρές κοτσίδες για το πρώτο και τις μισές αλλά σε διπλάσιο μήκος για το δεύτερο. Αφού βέβαια έκοψα τα υφάσματα σε λουρίδες 2-3 πόντων, αντιστρόφως ανάλογα προς το πάχος του υφάσματος. Κανονικά τα ράβουμε μεταξύ τους, αλλά ήταν αδύνατον να το κάνω γιατί είναι πολύ χοντρά και δεν έχω μάθει να δουλεύω με δαχτυλήθρα. Έτσι τα κόλλησα με ατλακόλ πάνω σε άλλο ύφασμα, και να δούμε πως θα τα καθαρίζω αφού δεν ξέρω αν πλένονται ή αν θα μου διαλυθούν... 
Όμως και για αυτό μερίμνησα, έφτιαξα ένα στρόγγυλο σε μέγεθος πιάτου, και θα πλύνω αυτό στο πλυντήριο για να δω πως θα συμπεριφερθεί. Εν τω μεταξύ θα ακουμπάω επάνω την ζεστή τσαγιέρα!

Η υπέροχη ελιά!

Φύλλα ελιάς αντί για πράσινο τσάι!

Εδώ και μερικά χρόνια όλοι οι ψαγμένοι τάχα, ανακάλυψαν το πράσινο τσάι. Το οποίο μπορεί να είναι άριστο, αλλά κανείς δεν ξέρει που και πως καλλιεργείται, και σε τι συνθήκες συντηρείται. Από την άλλη, η χώρα μας είναι γεμάτη με υπέροχα αρωματικά φυτά αλλά και ελαιόδεντρα. Με τα φύλλα ελιάς για τα οποία έγινε τόσος ντόρος και χλευάστηκε το θέμα απ τους “ξύπνιους” δημοσιογράφους, μπορείτε να φτιάξετε ένα υπέροχο αφέψημα. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην εξοχή, οπωσδήποτε μπορείτε αφού ζητήσετε την άδεια του ιδιόκτητη να μαζέψετε όσα φύλλα ελιάς θέλετε (προσοχή να μην είναι πρόσφατα ραντισμένα). Γίνεται υπέροχο τσάι αν βράσετε αρκετά φύλλα ελιάς και δυο φύλλα φασκόμηλου. Αν μείνει δε και λίγη ώρα θα πάρει ένα υπέροχο χρώμα. Και δεν χρειάζεται καθόλου γλυκαντική ουσία.

Είναι γνωστό ότι το πράσινο τσάι είναι αντιοξειδωτικό και αντικαρκινικό, όμως και τα φύλλα ελιάς το ίδιο, και επιπλέον βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, έχουν αντιοξειδωτική και αντιυπερτασική δράση, αναστέλλουν την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, ρίχνουν τη χοληστερίνη και βοηθούν στην αύξηση της ενεργητικότητας και την αντιμετώπιση της χρόνιας κόπωσης.

Ένα δώρο της μεσογειακής φύσης που το αγνοούσαμε ως τώρα, είναι καιρός να το απολαύσουμε. Εμείς μόνιμα στην τσαγιέρα, όταν δεν έχουμε λουίζα ή φλαμούρι απ την αυλή μας, βράζουμε φύλλα ελιάς με λίγο φασκόμηλο. Σας συνιστώ να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε! Για να μην πω και για την οικονομική πλευρά, γιατί θα νομίζετε οτι αυτό είναι κυρίως το κίνητρο.

Αλλά αν βρείτε ελαιόδενδρα αυτή την εποχή θα έχουν και ελιές. Αγοράστε και φτιάξτε τις μόνοι σας. Στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλούς τρόπους. Αλλά οι ελιές εκτός από υπέροχος και ωφέλιμος μεζές, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρώτη ύλη για πολλές λιχουδιές.

Εγώ έφτιαξα, πάστα ελιάς για άλειμμα

που χρησιμοποιήθηκε και για γέμιση σε αυτά τα σφολιατάκια

Και επίσης, με ελιές έφτιαξα γλυκό του κουταλιού, και λικέρ

Και μην νομίζετε οτι είναι μόνο αυτά. με ελιές μπορείτε να φτιάξετε υπέροχο ελιόψωμο, μια πλήρη τροφή αν το αλεύρι είναι ολικής άλεσης. Και επίσης μπορείτε να μαγειρέψετε κουνέλι με ελιές ή κοτόπουλο με ελιές.Τι άλλο θέλετε πια να σας πω για να σας πείσω. Αντε, αύριο θα είναι μια υπέροχη Κυριακή, αφού θα προμηθευτείτε φύλλα ελιάς και ελιές, οπότε θα έχετε δουλειά ως αργά το βράδυ...

Ολα αυτά τα υπέροχα είναι φτιαγμένα με περσινές ελιές βέβαια, αφού αυτή την εποχή είναι ακόμα άγουρες.

ΜΗΝ ΣΑΣ ΤΡΟΜΆΖΕΙ Η ΛΙΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑ

Λοιπόν “συνταγή” που την εφαρμόζω εδώ και χρόνια και είναι για δύο άτομα. Μία φορά την εβδομάδα αγοράζω ένα πλήρες και τρία ημιαποβουτυρωμένα αγελαδινά γάλατα. Το πλήρες το κάνω γιαούρτι και το ένα ελαφρύ το κάνω ξινόγαλο. Από τα άλλα δύο, το ένα το βάζω στην συντήρηση και το άλλο στην κατάψυξη, και το βγάζω όταν τελειώσει το πρώτο.

Στην φωτογραφία γιαούρτι που είχα κάνει με δύο κιλά γάλα

Είναι γάλα γνωστού εργοστασίου της Θράκης, που το κάνει ειδική παραγγελία το Σ/Μ με άλλο όνομα και το πουλάει το πολύ 80 λεπτά। Έτσι με 4Χ0.80=3.20 ευρώ έχω ξινόγαλο για το πρωινό του άντρα μου, γιαούρτι, και γάλα για το πρωινό μου για μια βδομάδα. Δεν μπορώ να φάω πια άλλο γιαούρτι γιατί έχουν μια μυρωδιά, γιατί οι βιομηχανίες δεν χρησιμοποιούν πάντα γιαούρτι φυσικό για μαγιά. Και το έτοιμο ξινόγαλο έχει αλάτι που ανεβάζει την πίεση και είναι σκέτο νερό.

Και ας πάμε στο ψωμί। Με ενάμιση κιλό αλεύρι ζυμώνω πολύ εύκολα ψωμί για μια βδομάδα. Παίρνω αλεύρι ολικής άλεσης και σκληρό άσπρο αλεύρι για ψωμί και το φτιάχνω πολύ εύκολα με το μίξερ χειρός. Μαγιά αγοράζω σε σκόνη, και σε συσκευασία μισού κιλού, που τη βάζω στην κατάψυξη και έτσι έχω για ένα χρόνο. Τώρα πια είναι αδύνατον να φάμε αγοραστό ψωμί που με τα βελτιωτικά του γίνεται σαν αφρολέξ, άσε που πειράζει στο στομάχι.

Νομίζετε σας βάζω δύσκολα; Μπα... αν το κάνετε μια δυο φορές θα σας αρέσει. Κοιτάξτε τις φωτογραφίες μου, κοιτάξτε και τα έτοιμα προϊόντα που αγοράζετε... Και το κόστος, που βέβαια δεν ήταν το αρχικό κίνητρο, υπολογίσαμε ότι γλιτώνουμε 5 ευρώ την ημέρα, δηλαδή 150 το μήνα. 12Χ150=1800 ευρώ το χρόνο! Απίστευτο ε;

Άσε μας ρε Λιάνα... πάνε στην κουζίνα σου να ζυμώσεις και να πλύνεις κανένα πιάτο :-)

ΨΗΦΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ

Ένα σύντομο ταξίδι, και μια επίσκεψη στο σπίτι της φίλης που μας περίμενε. Συναδέλφισα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και η γνωριμία μας μέσα από τα συνέδρια του κλάδου. Φίλη που την βλέπουμε τόσο σπάνια, και όμως όταν πέτυχε η κορούλα μας στο ΤΕΙ Ιωαννίνων και όπως όλοι οι γονείς ήμασταν πελαγωμένοι, η φίλη μας μας περίμενε με το κλειδί του σπιτιού της στο χέρι. Με το ελεύθερο να μείνουμε εκεί ώσπου να τακτοποιηθεί η κόρη μας. Τώρα μας περίμενε στο όμορφο χωριό της όπου φροντίζει την μητέρα της με γεροντική άνοια. Μια γλυκιά γριούλα που ρωτάει συνέχεια “ποια είσαι συ”, και μετά από 2 λεπτά τα ίδια “ποια είσαι εσύ”. Έφυγα με μόνιμο το ερώτημα: Τι σκέφτεται η ηλικιωμένη γυναίκα ξαπλωμένη στο νοσταλγικό κρεβάτι; Ποιες εικόνες απ την πολυτάραχη ζωή της γενιάς της σβήνονται σιγά σιγά, ίσως και για πάντα; κανείς δεν θα το μάθει……
Δεν γράφω τίποτα άλλο, απολαύστε φωτογραφίες!

Μόλις μπήκα στην αυλή είδα αυτό το ζεστό κάθισμα, ο κορμός του δέντρου, σκεπασμένος με το εργόχειρο το φτιαγμένο από περισσεύματα μαλλιών. .

Μπαίνω παρείσακτη στο δωμάτιο της γιαγιάς και φωτογραφίζω τρέμοντας από συγκίνηση, θαυμασμό και ενοχή.

Βγαίνοντας απ το σπιτάκι στο βάθος της αυλής, αντικρίζω το χώρο όπου ακόμα “και η βασίλισσα της Αγγλίας θα πήγαινε μόνη της”

Οι φωτογραφίες στην κρεβατοκάμαρα είναι πολύ προσεκτικά τραβηγμένες, και δεν αποδίδουν την ατμόσφαιρα που επικρατεί με το πανέμορφο σιδερένιο κρεβάτι και την περίτεχνη καρυδένια ντουλάπα που είναι προίκα της κ. Ανδρονίκης, της παλιές φωτογραφίες απ τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της και τα τιμητικά διπλώματα, τα δικά της και του άντρα της. Δεν ήθελα να την ταράξω με την παρουσία μου και το φλας… Λίγα να βλέπετε και πολλά να φαντάζεστε.

Με τις προωθήσεις δεν σώζουμε το περιβάλλον.

Με αφορμή ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που ετοιμάστηκα να προωθήσω και μετά να προχωρήσω παρακάτω.

GL-The End of Plastic Bag

Το σκέφτηκα για λίγο και είπα, εντάξει θα κάνουν το ίδιο και οι φίλοι μου, και μετά και οι φίλοι των φίλων μου, και οι φίλοι των φίλων των φίλων μου,…. Οπότε αποφάσισα πρώτα να κάνω πράξη όσα τόσο καιρό τα λέμε στο σπίτι, αλλά αν και προσπαθήσαμε τελικά δεν τα εφαρμόσαμε. Και ιδού κάτι απλό. Αν ψάξουμε σε όλο το σπίτι, σε ντουλάπες, μπαούλα, συρτάρια, θα βρούμε σίγουρα κομμάτια υφασμάτων, δαντέλες, τρέσες, και άλλα υλικά ραπτικής. Ακόμα και μεταχειρισμένα ρούχα που δεν μας κάνουν ή έχουν φθαρεί σε μερικά σημεία, μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε. Τι να τα κάνουμε; μα υφασμάτινες τσάντες, που θα αντικαταστήσουν τις πλαστικές σακούλες για τα ψώνια μας. Θα τις έχουμε για πολλά χρόνια, γιατί θα πλένονται και θα χρησιμοποιούνται πολλές φορές. Άσε που το κάθε κομμάτι τους κάτι θα μας θυμίζει.

Έφτιαξα λοιπόν τις δύο αυτές τσάντες, με τσέπες για τις αποδείξεις και κατάλληλα ραμμένη τη βάση ώστε να έχουν όγκο.

Αυτές είναι κατάλληλες για το σούπερ μάρκετ αλλά για μια βόλτα στην αγορά για μερικά ψιλοπράγματα χρειάζεται μια πιο μικρή. Έτσι έφτιαξα και την επόμενη.

Σε μια απλή βόλτα πιθανόν να αγοράσουμε π.χ. ένα κραγιόν, ένα κουτί χάπια, ένα μασουράκι, μια μπαταρία,.. όλα από διαφορετικά μαγαζιά, που θα μας δώσουν αντίστοιχο αριθμό σακουλιών. Ε μπορούμε να αποφύγουμε όλες αυτές τις πλαστικές σακουλίτσες χρησιμοποιώντας αυτή την τσάντα.

Την έφτιαξα πιο μικρή για να είναι εύχρηστη, αλλά επειδή πηγαίνοντας στην αγορά μπορεί να θυμηθώ και άλλα πράγματα που χρειάζομαι, και να μην χωράνε σ’ αυτήν, μπορεί να μεγαλώνει. Ξεκουμπώνω τις σούστες που έραψα και γίνεται μια μεγάλη τσάντα σαν τις προηγούμενες.

και η άλλη πλευρά

Και μια ιδέα για το τι να κάνετε τα σφιχτά αυγά που σας περισσεύουν. Εσείς βάψατε όμορφα και πλούσια τα αυγά σας, τσουγκρίσατε, ευχηθήκατε αλλά δεν φαγώθηκαν και πολλά, το ξέρω. Τα παιδιά μόνο τα σπάζουν και άντε να φάνε μισό και αυτό γιατί τους εντυπωσιάζει το κόκκινο χρώμα. Κάντε λοιπόν αυτό που έκανα και εγώ. Αυγά τουρσί με βότανα (στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλές συνταγές). Ναι είναι μια εβραϊκή μάλλον συνταγή και εγώ την εφήρμοσα για δεύτερη φορά. Σε ένα μήνα θα μπορούμε να τρώμε το μεζεδάκι μας.

Τι θυμήθηκα τώρα, όταν ήμουν παιδί το Πάσχα έβγαζα αναφυλαξία απ τα πολλά τα αυγά. Τότε τσουγκρίζαμε στο δρόμο με τα άλλα παιδιά και όποιος νικούσε έπαιρνε το αυγό του άλλου και το έτρωγε εκεί επί τόπου. Ο δρόμος ήταν γεμάτος με κόκκινα αλλά και άλλα χρώματα τσόφλια. Άντε και του χρόνου, με υγεία!

Τρεις αυλές - τρεις απόψεις.

Αν κάνετε μια βόλτα στην εξοχή, θα δείτε πολλές αυλές τελείως διαφορετικές μεταξύ τους.

Εγώ φωτογράφισα μόνο τη γειτονιά μου

Και πρώτα την αυλή του εξαιρετικού γείτονα που αφιερώνει δύο τρίωρα την ημέρα στην φροντίδα του κήπου του

Στη συνέχεια βλέπετε την αυλή της αχαρακτήριστης γειτόνισας που πολύ συχνά ψεκάζει τα χόρτα και τα καίει γιατί φοβάται τα φίδια, και ας βόσκουν μετά εκεί οι κότες της. Να σας παραγγείλω αυγά;

Και ιδού η δικιά μας αυλή! εδώ όπως παρατηρείτε ο καθένας κάνει ότι θέλει, άνθρωποι, ζώα, φυτά, χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο

Για πέστε μου τώρα, πού θα θέλατε εσείς να κάνετε κωλοτούμπες; να παίξετε μπάλα, να κάνετε κούνια στα δέντρα; Ή καλύτερα να βάλετε μια αιώρα και να πάρετε το βιβλίο ή το λαπ τοπ αγκαλιά, ή ότι άλλο “επιθυμείτε στην αγκαλιά σας να το βρείτε”?